image/svg+xml

Deel 12 - Tussen een niet zo`n goede vrijdag en een zaterdag`s afscheid...

Verhaal

Deel 12 - Tussen een niet zo`n goede vrijdag en een zaterdag`s afscheid...

Plaatje bij verhaal: header3_10.jpg

Op een goede vrijdag, wat echter naderhand niet zo`n goede vrijdag was in november 1963, nadat ik uit "sjoel" gekomen was, hoorde ik het nieuws, dat president Kennedy dood geschoten was. Die televisiefragmenten blijven behoorlijk sterk in m`n geheugen om verschillende redenen. Het was een mooie zonnige blauwe dag daar, met twee nog behoorlijk jonge gelukkige mensen die ook heel veel voor zovelen hebben betekend, die elkaar liefhadden en dan komt daar in een keer zo`n bezeten iemand, die op tragische wijze een einde maakte aan dat "prille" jonge geluk, zo althans voelt het voor mij, nu ik er over schrijf en het feit dat een vader van jongens die ik kende als persoonlijk begeleider van prinses Beatrix naar de begrafenis op Arlington mee reisde. 

Tony Arends uit Delden organiseerde in de lente van 1964, in het verenigingsgebouwtje van de AVON, een avond met "The Jokers", waarin Henk Asbreuk, mijn allereerste gitaarleraar, speelde. Johan de Jager speelde ook in een van de bands als drummer en The Royal Rockets, waarin Jan Willem Rouweler, (de grotere broer van Dickie nu Marcel Rouweler, die bij hem zelf thuis wel eens, als wij naar Pipo en De Dikke Deur keken, snel in het speelkamertje naast de huiskamer, waar ook een schommel die op en afgehaakt kon worden hing, om de deuringang verdween, om met z`n vriendinnetje Bernadette Morsman, die aan de overkant boven de lampenzaak van Henk Lantink woonde, te vrijen in donker. Dan knipte een van de jongere broertjes het licht aan en dan keken wij. Hij het licht weer uit, de broertjes het licht weer aan, opwindend voor ons) sologitaar speelde en Wim Buitenweg, uit de Noordwalstraat, die lang en vriendelijk was, speelde ook in een van de twee bands. Er werd ook muziek van The Shadows gespeeld. Ja, dat was m`n eerste kennismaking met bands. Het was rond m`n vijftiende verjaardag en toen ik dan voor het eerst die elektrische gitaren, de basgitaar en dat grote drumstel hoorde :bong-`k-bong- bong-ta ta-bong-bong-`k-bong-bong-ta ta met daaroverheen het doorgaande tsjh...geluid van de hi-hat, die op en neer ging en de mooie hoge tonen van de bekkens. Ja, dat was waauw. Het was die avond dat ik voor m`n oom en tante`s begrippen te laat thuis kwam. Ik had na de tijd toch nog even met de jongens van een patatje en cola en een kwartje in de juke-box in de cafetaria genoten. In m`n lagere schooljaren maakte m`n tante altijd leuke gebeurtenissen van m`n verjaardag. Ze bakte mijn speciale mokkataart, organiseerde koekhappen en dan gingen we spelen.

Op m`n zevende verjaardag had ik een rood- zwarte stationspet, compleet met rood-groen bordje en fluitje, gekregen, dus dat werd spelen op het trottoir in de Marktstraat met m`n schoolvriendjes Jan van Coeverden, Henk ter Brugge, Henk Bakhuis en Henk Lantink. Dickie en Hansje Rouweler waren er ook. Aan de overkant van ons woonde de familie Nijenhuis die een kaashandel hadden en ook op markten stonden. (Ze verhuisden later naar de Lonnekerbrugstraat in Enschede).Ze hadden een jonger zoontje Koos. M`n tante noemde hem echter "Koosje Kaas". Eduard speelde ook met hem als hij hier op bezoek was. "Koosje Kaas" had een echte trapauto en die waren toen net nieuw en Koosje deed ook mee met het spelen van treintje op m`n verjaardag met z`n trapauto, waarin je lekker laag bij de grond zat en met je voeten je pedalen rondtrapte. Natuurlijk mocht ik ook eens en maar trappen...helemaal rond de Noordwalstraat, Kerkstraat en dan weer de Marktstraat in. Tante Zylpa, die een vriendin van tante Clara was, en getrouwd was met "ome" Herman Legerman, die de kledingzaak HERMAN aan de Deurningerstraat in enschede beheerde, maar aan de Varviksingel woonde, waar we toen wel eens op bezoek zijn geweest, kwam ook wel eens op bezoek. Ze was een mooie "deftige" dame, had altijd van die mooie schitterende schoenen met hoge hakken en mooie kleding aan om naar te kijken.

Ook hebben we ooit eens bezoek gehad van tante Sia, een hele mooie heldere persoonlijkheid die in Sydney, Australië woonde. Ze bracht m`n tante mooie kleedjes mee met plaatjes van dat verre land. Van haar kreeg ik een boemerang die ik jaren lang in m`n handen gevoeld heb op m`n slaapkamer-opkamertje, totdat ik m`n plekje boven op "zolder", vanwege de verbouwing voor de nieuwe slagerij, wat ik echter nooit als een zolder ervaren heb omdat er grote achterramen waren en ik kon er rechtop in staan en lopen. Het was daar waar al de benodigdheden zoals papierwerk en dergelijke werden opgeslagen, die voorheen in de kelder onder mijn opkamertje gelegen hadden. Het was ook de plaats waar ik `s avonds voor ik slapen ging naar m`n kleine transistor luisterde naar de verse beatklanken op Radio Luxemburg die drietalige uitzendingen had. Zowel het Duits, wat `s morgens was, Nederlands na de middag en van half acht `s avonds Engels. "Do you love me"-"Glad all over"-"When you walk in the room". Het was in de tijd dat Cassius Clay Sonny Liston versloeg en riep "I`m the king of the world, voordat hij Mohammed Ali werd. Mohammed Ali, daar bleef ik in de latere jaren zoals in de "seventies" voor wakker. Hij heeft toch iets speciaals achtergelaten. Het was niet alleen boksen maar later ook poezie. Net zoals Bruce Lee, met z`n bijzondere energieën, gezegden en filosofieën. Mohammed Ali is echter een keer gevloerd, in "karate-taal" "geveegd" door ene Elvis Presley, tijdens diens bezoek aan Mohammed Ali, tijdens de kennismaking, wat ik ooit in ergens in een boek gelezen heb, met de vermelding, dat Ali het wel luchtig heeft opgenomen.

Ook zoutte m`n vader in de jaren, dat hij nog met m`n moeder tezamen woonde, koevellen in die waren opgeslagen in het kleine schuurtje naast het huis, om ze na de tijd te verkopen. Jaren later hoorde ik dat heel toevallig, dat mijn vader omgang had met de vader van mijn latere vriend en collega-muzikant Cies Baart, met de opa van collega-muzikant Herman Cousijnzen en "last but not least" Luukie Luuk, die de bar en discotheek "Lucky Luck" beheerde. Luukie vertelde mij dat hij m`n vader ook goed heeft gekend. Wij gingen af en toe uit bij Lucky, vooral aan het eind van de sixties en het eerste gedeelte van de "seventies". Luuk was een vriendelijk iemand zoals ik hem gekend heb en als het een beetje rustiger was en hij tijd had dan speelden we wel eens spelletjes en kon ik hem zien glunderen. Het woord ging dat hij bokser is geweest, voordat hij in de rolstoel kwam. Hij was heel sterk en heel vlug met z`n handen. Ik speelde wel eens een potje voetbal met hem, het voetbalspel, en dan won hij altijd. De ballen floepten langs mijn "keeper" en ik had het nakijken. Die paar keer dat ik met hem speelde was het 10-0 voor Luuk en dan kon ik hem feliciteren. Af en toe deden we ook een spelletje met een dubbeltje of een kwartje in wisselend volgorde op onze handen, met de knokkels van onze handen tegen elkaar en dat won hij ook altijd. In 1968 hebben we met de "Teach-In" en begin zeventig met "The St.John`s Family daar gespeeld. Het kon er wel eens wild toegaan als er teveel gedronken was, maar het liep binnen altijd goed af of men ging buiten door. Zijn eerste kelner Hennie was een potige maar wel vriendelijke man die er meestal wel als de kippen bij was.

Eens na het spelen met "St.John`s" bracht ik een meisje, die ik net had leren kennen, naar haar brommertje om haar uit te zwaaien en in een keer kwam er een grote "slee" de straat in en stoof op me af. Ik kon destijds juist bijtijds aan de kant springen. Nadat ik een paar weken later van Herman Slootheer hoorde, waarmee ik toen bij houthandel Denneboom aan de Emmastraat werkte, dat het zijn vriend was die in die auto reed en helemaal door het lint ging toen hij mij, die vreemde gozer zag, die zijn ex-vriendin, die net aan het wegrijden op haar "mobylette"- bromfiets aan het uitzwaaien was. Over kussen gesproken: "In de bus van Bussum naar Naarden gaf jij mij een zoen", dat vond ik wel zo`n leuk zinnetje. Las net dat de "Skymasters" dat zongen en dan had je "Een beetje, verliefd is iedereen wel eens dat weet je", dat door Teddy Scholten naar nummer een werd gezongen,(`k heb weer eventjes gespiekt) op het Eurovisie Songfestival. Het waren juist die zinnetjes die bij me bleven. De melodie die altijd voorafgaande en na afloop op het scherm hoorbaar was en ook bij internationale sportwedstrijden werd gebruikt bij Eurovisie-uitzendingen, was iedere keer zo mooi, zo uitnodigend. Dan was er "Marina" van Rocco Granata en de Italiaanse winnaar van het songfestival Gigliola Cinquetti met het mooie lied "No no l` heta", was ook iets om verliefd op te worden, alhoewel ik van de tekst niets begreep. En dan The Beatles.In m`n enthousiasme kladde ik, voor de les op de ULO begon, alle borden eens vol met Beatles en John, Paul, George en Ringo. Na schooltijd gingen we wel eens naar het winkeltje op de Deldense straat, zo ongeveer ter hoogte van het Julianaziekenhuis,(Zelf heb ik wel eens afgevraagd of het ook "beter-wordings-tehuis zou kunnen worden genoemd) om van die lekkere puntkoeken te kopen die maar een dubbeltje kostten. Hoofd van de school was de heer Avegaart uit Borne, die de heer Vastenhoudt, die met pensioen ging, opvolgde.

Andere leraren die echt hun eigen karakter hadden, die ik ook met hun bijnamen herinner komen weer op m`n netvlies. De heer Krouwel, leraar Engels, een vriendelijke leraar die altijd een donkerblauw pak aanhad, was van middelbare leeftijd. Hij leek ergens wel jong maar was dun als een skelet. Hij, die altijd met grote passen de klas in kwam, werd "Jezus" genoemd. Misschien was het wel omdat hij kaal was, maar rondom zijn hoofd was wel haar, wat vaak op en neer fladderde als hij liep. Dan was er "Egeltje", de heer Leungen werd zo genoemd vanwege z`n haarvorm. Hij was onze Franse leraar. Ik ben ooit eens met hem en een paar andere leerlingen op een dinsdagmiddag naar de Leeuwenkuil in Markelo geweest om naar fossielen te zoeken. Hij was erg aardig. De heer Breitsma was onze leraar natuurkunde. Hij werd "vuurtoren" genoemd omdat hij wel eens rood aanliep als een proef soms niet tegelijk lukte. Delden had een groot postkantoorgebouw, richting station, als je van het Marktplein kwam, alwaar m`n tante ook een spaarrekening voor mij op naam van Herman Groenhijm bij de R.P.S had geopend. De Rijkspostspaarbank met het speciale spaar programma van "De Zilvervloot", zijn daden bennen groot, zijn daden bennen groot, hij heeft gewonnen de Zilvervloot, gewonnen, gewonnen, de Zilvervloot". Er was ook voor het eerst markt in die jaren op vrijdagmiddag op het Ressinghplein. Ondertussen waren mijn gedragingen niet om over op te scheppen, evenals m`n schoolresultaten, wat er in resulteerde dat m`n tante en oom besloten dat ik maar naar m`n vader moest gaan, wat voor mij het einde van het "Herman Groenhijm" tijdperk betekende. Stel je eens voor, ik had van m`n 4e tot m`n 15e jaar bij m`n oom en tante gewoond, waar ik nu naderhand heel dankbaar voor ben, maar wel onder een andere naam, waar ik me later bewust van zou worden.

M`n tante had m`n koffers gepakt. `k Had wel afscheid van m`n vrienden genomen en toch voelde ik me een beetje leeg, maar ik ging gewoon. `k Kan me niet herinneren of ik nu met m`n tante naar de bushalte liep of alleen. Alleen, dat ik me wel alleen voelde. Aan de overkant van de bushalte aan het Ressinghplein stond het huis van de componist Harry Mayer, die ik later nog eens zou leren kennen. In Hengelo ontmoette ik Carla op het busstation voor het station, waarna we gezamenlijk op weg togen naar m`n vader.......

Terug naar INDEX

Herman Hanauer is geboren in Enschede en heeft z’n jeugd wisselend doorgebracht in Enschede, Lingen (Duitsland) en Delden. In de zestiger en zeventigerjaren maakt hij deel uit van diverse bands waaronder de John Jacks, freesound group The Rabbits, Teach in en Balance. Na vele omzwervingen, door heel Europa, vestigt hij zich, in 1998, in Australië.

Auteur:Herman Hanauer
Trefwoorden:President Kennedy, The Jokers, Royal Rockets, The Shadows, Radio Luxemburg, Mobylette, Skymasters, The Beatles
Personen:Tony Arends, Henk Asbreuk, Cassius Clay

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.